Materiały szkoleniowe

 

 
 MATERIAŁY SZKOLENIOWE Z ZAKRESU
UŻYTKOWANIA, DIAGNOZOWANIA I
NAPRAWY
DYSKÓW TWARDYCH I PAMIĘCI FLASH

 

DYSKI ELEKTRONICZNE Z PAMIĘCIĄ NAND 

ZASADY UŻYTKOWANIA DYSKÓW SSD

 

Porady:

  1. Aktualizacja firmware programem dedykowanym od producenta dysku
  2. Dysków SSD nie defragmentuje się!
  3. Zostaw trochę wolnego miejsca, przyda się na plik tablicy zapisanych plików;
  4. Wyłącz hibernację w opcjach zasilania komputera;
  5. Możesz wyłączyć tzw. plik wymiany na dysku systemowym
  6. Korzystaj z technologii diagnostyki dysków S.M.A.R.T
  7. Dyski nie maja ograniczeń czasowych (żywotności) ale ich czas pracy jest określony. Z reguły to kilka milionów godzin;
  8. Dobrze jest wyłączyć we właściwościach dysku "optymalizację" opartą na indeksacji plików i ich właściwości - dyski SSD nie potrzebują takich funkcji;
  9. Tzw. folder Temp można przenieść na kartę pamięci lub pendrive USB;
  10. Wyłączanie funkcji prefetch (prefetching).
    Ta czynność wymaga już większej pewności w poruszaniu się w systemie Windows bowiem będzie wymagała ingerencji w rejestrze.

    Uruchom Edytor rejestru, klikamy start i w polu “Uruchom” wpisujemy “Regedit” – jako administrator.
    Teraz otwórz klucz [HKEY_LOCAL_MACHINE\SYSTEM\ControlSet001\Control\Session Manager\Memory Management\PrefetchParameters].
    Znajdź tam wartość „EnablePrefetcher”.
    Kliknij ją dwukrotnie i w pole dane wartości wpisz 0.  "Enable Superfetch" wartość na "0"
  11.  Włącznie AHCI.
    Windows Vista i Siódemka wspierają AHCI natywnie. W przypadku jeśli zainstalujemy Windowsa w trybie IDE, nie powinno być większych problemów. Wystarczy przełączyć kontroler w BIOSie na AHCI, a przy następnym uruchomieniu system będzie działał poprawnie. W pozostałych przypadkach, jak i na systemach bez natywnego wsparcia (jak Windows XP) pojawi się "Niebieski Ekran Śmierci". W takim przypadku włączamy z powrotem tryb IDE i postępujemy z krokami poniższej porady.
    Procedura konfiguracji:
    a) Uruchom Edytor rejestru, klikamy start i w polu "Uruchom" wpisujemy "Regedit".
    b) Uruchomić Regedit jako administrator.
    c) Wyszukujemy klucz "HKEY_LOCAL_MACHINE/System/CurrentControlSet/Services/Msahci" lub "HKEY_LOCAL_MACHINE/System/CurrentControlSet/Services/lastorV".
    d) Podwójnie kliknąć na "Start" i zmienić wartość na "0".
    e) Restart serwera / komputera.
    f) Zmienić w BIOS-ie tryb kontrolera na AHCI
  12. Włączenie funkcji TRIM w Windows 7.
    Z menu Start w polu wyszukaj wpisujemy: CMD.exe. Klikamy na znaleziony plik prawym klawisze myszki i wybieramy "Uruchom jako Administrator".
    Wpisujemy (można wkleić) w konsoli komendę: "fsutil behavior query disabledeletenotify" następnie naciskamy "Enter".
    o Aby sprawdzić, czy funkcja TRIM jest uruchomiona w naszym komputerze musimy uruchomić Wiersz polecenia jako administrator. W którym wpisujemy:
    fsutil behavior query disabledeletenotify
    jeśli w odpowiedzi dostaniemy komunikat:
    DisableDeleteNotify = 0 oznacza to, że funkcja TRIM jest uruchomiona


     


     

 

MATERIAŁY SZKOLENIOWE Z ZAKRESU
FOTOGRAFIA CYFROWA I ANALOGOWA
Kilkanaście porad dla początkujących fotografów  
 
Motto: Pamiętaj, że dobra fotografia zaczyna się tam, gdzie zaczyna się kreatywność.
 
Zaczynacie przygodę z fotografią? Nie wiecie jak robić lepsze zdjęcia? W tym poradniku postaram się wskazać Wam kilka zasad, którymi się warto kierować…

1.  Nie kupuj od razu sprzętu z najwyższej półki. Możesz na początku użyć sprzętu średniej klasy z tzw. kitowym obiektywem (czyli takim sprzedawanym w komplecie z aparatem) – na początku i tak pewnie nie zauważysz większych różnic. Możesz też śmiało zacząć od sprzętu używanego (nawet prostego kompaktu z trybem PASM) lub wykożystać aparat z jasnym obiektywem, który jest zainstalowany w każdym smartfonie. Jeśli fotografia Cię wciągnie, zawsze będziesz mógł kupić coś lepszego.

- Najpierw jednak wyciśnij ile się da ze sprzętu, jaki już posiadasz!

 
2.  Rób dużo zdjęć, rób je wszędzie, wszędzie noś ze sobą aparat czy smartfon i staraj się patrzeć na wszystko wokół jego okiem. Nawet na przedmioty codziennego użytku, które Cię otaczają.
 

- Aż w końcu zobaczysz je inaczej, może ciekawiej… A o to przecież chodzi…

3. Staraj się fotografować dany przedmiot na co najmniej kilka różnych sposobów – z różnych perspektyw – od góry, od dołu, z boku, pod kątem, z bliska i z daleka, różnymi obiektywami, przy pomocy różnych trybów, szukaj cieni i odbić oraz obramowań. Eksperymentuj ile się da, puść wodze fantazji, uruchom wyobraźnię. Nie bój się, że coś zrobisz nie tak. Najwyżej Ci się nie spodoba, to wyrzucisz. Robienie wielu zdjęć kosztuje dziś tyle co nic!

- Im więcej
eksperymentujesz, tym ciekawsze zdjęcia zaczniesz robić.

4. Nie bój się nudzić. Usiądź sobie z aparatem i patrz wokoło, spróbuj dłuższą chwilę nic nie robić. Nie rób zdjęć na siłę. Po prostu bądź i patrz. Im dłużej będziesz w coś się wpatrywać, tym więcej w końcu zobaczysz. Bardzo często „nuda” otwiera nas na ciekawe niezwyczajne kadry nawet bardzo zwyczajnych rzeczy.

- Nie rezygnuj, tematy same zaczną do Ciebie przychodzić.

5. Inspiruj się pracami innych fotografów. Istnieją dwie szkoły. Jedna powiada, żeby raczej niczego nie oglądać, by nie skazić naszych myśli cudzymi pomysłami. Jest też druga, którą i ja wyznaję, żeby oglądać wiele różnych zdjęć, przyglądać się, jak były wykonane i co przekazują. Nie trzeba ich kopiować.

- Zdjęciami mistrzów wystarczy się tylko inspirować i szukać własnej ścieżki.


6. Staraj się nie ograniczać tylko do fotografii jednego rodzaju, szczególnie gdy jesteś na
początku swej drogi. Interesują Cię tylko kwiatki? Rób te kwiatki, ale zacznij też robić portrety, czy fotografię uliczną, popracuj z lampami, a potem wróć na swoje podwórko i zobacz to samo inaczej.

- Praktykowanie różnych dziedzin fotografii bardzo rozwija i często
przynosi nowe odkrycia, nowe sposoby, nowe widzenie.

7. Wracaj w to samo miejsce wiele razy – o różnych porach roku, dnia, przy różnej pogodzie – i staraj się fotografować ten sam lub podobny kadr – to Cię nauczy widzenia światła w taki sposób, jak widzi Twój aparat (a widzi on inaczej niż Ty!).

- Zacznij
rozpoznawać kadry, światło, barwy jeszcze zanim zrobisz zdjęcie.
 

8. Rób wiele zdjęć pod światło. Tak, właśnie pod światło, a nie ze światłem. Twierdzenie, że zdjęcia pod światło nie wyjdą dobrze jest mitem. Pod światło możesz robić zdjęcia kwiatkom, ludziom, krajobrazom. Jeśli światło jest mocne i Twój obiekt jest zbyt ciemny, możesz użyć doświetlenia lampą błyskową (tak, wiem, co mówię) lub ekranem odbijającym światło.
 
- Rób wiele zdjęć pod światło.

9. Zastanów się, co tak naprawdę chcesz sfotografować i nie wrzucaj do zdjęcia kilku różnych tematów na raz. Jednym z grzechów głównych początkujących fotografów jest umieszczanie na jednym zdjęciu kilku tematów, co sprawia, że zdjęcie takie jest o wszystkim i o niczym. Staraj się koncentrować tylko na jednym temacie i próbuj wyeksponować go tak mocno, jak tylko się da.  Możesz też zacząć od zdjęć minimalistycznych z jednym lub paroma elementami w kadrze. Wyszukiwanie prostych kadrów w chaosie świata to świetne ćwiczenie, a zdjęcia są częstokroć bardzo udane.

-
Wyszukuj proste kadry, monotematyczne

10. Oglądaj zdjęcia i swoje i cudze – w albumach, w kolorowych magazynach, czy na wystawach. Przyglądaj się im uważnie. Spróbuj nazywać powody, dla których dane zdjęcie Ci się podoba lub nie. Czy to coś związanego z kompozycją, układem elementów w kadrze, czy może z barwą i światłem, albo emocjami fotografowanych osób.

- Spróbuj
rozumieć, o czym zdjęcie do Ciebie mówi i w jaki sposób to czyni.

11. Zacznij zdobywać wiedzę o podstawowych ustawieniach w aparacie. Możesz zapisać się na kurs fotografii, obejrzeć parę tutoriali, czy poszperać w internecie i przeczytać kilka artykułów. Dowiedz się co oznacza i za co odpowiada przysłona, czy migawka, nie bój się zmieniać ustawień w swoim aparacie.

- Dopóki pracujesz w trybie AUTO, Twój wpływ na
zdjęcia jest minimalny.

12. Mimo wszystko koncentruj się na kadrach, a nie na elektronice. Jest wielu fotografów, którzy potrafią godzinami dyskutować o szczegółach budowy aparatu, o jego konstrukcji i podzespołach, a nie potrafią robić ciekawych porywających zdjęć. Technika jest też ważna, ale jeszcze ważniejsze jest patrzenie.

Pamiętaj, że dobra fotografia zaczyna się tam, gdzie zaczyna się kreatywność.


Życzę złapania nieuchwytnych, aczkolwiek udanych kadrów!

  

MATERIAŁY SZKOLENIOWE Z ZAKRESU
NAPRAWY DYSKÓW I PAMIĘCI FLASH USB

Jak naprawić uszkodzony pendrive, pamięć flash?

  1. Pierwszym krokiem w określeniu, czy dysk USB można naprawić, jest sprawdzenie, czy jest on nadal wykrywany  w systemie komputera.  Łatwiej  będzie  to  ustalić  przy  użyciu odpowiedniego programu np. USBdeview.
  2. Podłącz wadliwy dysk USB, aby program mógł wykryć informacje o sprzęcie. (Upewnij się, że podłączasz 1 dysk USB na raz, aby nie pomylić go z innymi urządzeniami USB) 
  3. Okno USBdeview wyświetli wszystkie urządzenia podłączone do portów USB komputera. Pamiętaj, aby wybrać odpowiedni dysk USB z listy wyświetlanych urządzeń.
  4. Zwróć  uwagę  na  szczegółowe  informacje  wyświetlane  przez  program.  Najważniejszymi szczegółami, są te: 
    a. Chip Vendor VID - numer odnoszący się do producenta dysku USB.
    b. Chip Part-Number - zawiera listę układów CPU używanych w pamięci USB.
    c. Flash ID Code - zawiera listę chipów Flash używanych w pamięci USB.
    d. USB Device ID lub Instance ID - składa się z dwóch identyfikatorów sprzętu IDS: VID - Vendor ID & PID - Product ID czyli nr. identyfikatora producenta;
  5. Na podstawie zebranych informacji dowiadujemy się jaki Chip znajduje się w naszej pamięci flash i jaki producent stworzył program kontrolera. Aby te informacje miały przełożenie na konkretne dane, kopiujemy 'Instance ID' i wklejamy w okno wyszukiwarki DuckDuckGo lub in. W ten sposób otrzymujemy wszystkie potrzebne dane dotyczące nazwy kontrolera, numeru układu kontrolera, zastosowanej pamięci i in.
  6. Naprawa polega na wgraniu nowego, zaktualizowanego firmware kontrolera naszej pamięci - w większości przypadków to właśnie ten program ulega uszkodzeniu i jego "reinstalacja" skutkuje naprawą pamięci flash. 

 



 Diagnozowanie dysków i pamięci flash

 

Diagnostyka i testowanie pendrive w Check Flash

Każdy kto chociaż raz w życiu stracił dane wskutek uszkodzenia wymiennego urządzenia magazynującego wie jak ważna jest systematyczna diagnostyka. Nośnik danych (pendrive, karta pamięci) jak każde inne urządzenie elektroniczne z biegiem czasu zużywa się, mogą występować błędy, o których nigdy nie dowiedzielibyśmy się gdyby nie analiza. Działania diagnostyczne mają na celu ostrzeżenie użytkownika, przed zbliżającą się awarią.

W tym artykule przedstawiam szczegółowy opis darmowej aplikacji do diagnostyki pendrive i innych nośników magazynujących opartych o elektroniczną pamięć NAND.


Wprowadzenie do stosowania programu Check Flash

Check Flash to darmowe narzędzie służące do testowania i formatowania wymiennych urządzeń magazynujących. Dzięki aplikacji zdiagnozujemy błędy, określimy stopień uszkodzenia lub przetestujemy nośnik pod kątem wydajności zapisu/odczytu. Interfejs aplikacji jest bardzo prosty, a zarazem funkcjonalny, co sprawia, że użytkowanie nie przysparza większych trudności, nawet początkującym użytkownikom.

W prawej części okna mamy do dyspozycji podgląd mapy dysku (Drive map), raport który sporządzany jest po wykonaniu danej operacji (Log) i legendę objaśniającą znaczenie poszczególnych bloków.

Check Flash pozwala wykonywać testy odczytu i/lub zapisu. W zależności od wyboru typu dostępu do nośnika, możemy uaktywnić dodatkowe funkcje jak test poprawności odczytu (Read stability test). Każda z wymienionych opcji pozwala zbadać nie tylko kondycję nośnika, lecz również poznać jego parametry.


Instrukcja Check Flash

Okno główne programu rozdzielone jest na poszczególne sekcje, do których należą:

«Access type» – wybór rodzaju dostępu do nośnika

«Use temporary file» oznacza użycie do testów pliku tymczasowego. Jest to najbezpieczniejsza metoda dostępu, lecz oferuje podstawową funkcjonalność, która pozwala szybko przetestować pendrive lub sprawdzić prędkość odczytu i/lub zapisu.

«As logical drive» – wymienny nośnik traktowany jest jako dysk logiczny. Dostęp na poziomie partycji pozwala na wykonanie kliku dodatkowych testów, lecz jest mniej bezpieczne.

«As physical device» – nośnik traktowany jest jako dysk fizyczny, co pozwala na przeprowadzenie wszystkich dostępnych testów, lecz jest najbardziej niebezpieczną metodą dostępu.

UWAGA! Ustawienie wymiennego nośnika jako «physical drive» jest niezalecane, niniejszą opcję należy stosować tylko w ostateczności.

«Drive» – wybór urządzenia magazynującego.

«Action type» – wybór akcji.

«Read stability» test przeprowadza gruntowny test nośnika wraz z weryfikacją błędów CRC. Opcja dostępna po wybraniu typu dostępu jako logical/physical drive.

«Write and read test» – pozwala wykonać serię testów zapisu i odczytu, określając przy tym parametry nośnika (maksymalna prędkość odczytu/zapisu danych). Dodatkowo w tym teście możemy określić rozmiar próbki danych, z jaką zostanie przeprowadzony test (Small pattern – 2, Full pattern – 18).

«Low level initialization» – umożliwia edycję informacji o partycji na wskazanym nośniku.

«Save image» – tworzy kopię zapasową/obraz wskazanego nośnika lub partycji (zapis do pliku).

«Load image» – odtwarza obraz nośnika z pliku kopii zapasowej.

«Full erase» – zerowanie pendrive. Wiąże się to z całkowitym usunięciem danych. Po wykonaniu zerowania odzyskanie danych z takiego nośnika jest praktycznie niewykonalne.

«Test length» – określa długość testu.

«One full pass» – długość testu określona jest na jeden pełny przebieg.

«Burn it» – test wykonywany jest dopóki użytkownik sam nie przerwie operacji.

«Manual» – długość określa sam użytkownik (podaje ilość cykli).

«Until first error found» – test będzie wykonywany do czasu znalezienia na nośniku pierwszego błędu.

«Information» – szczegółowe dane na temat testu. Znajdziemy tutaj informacje o postępie procesu diagnostycznego, liczbę przebytych cykli, czas do zakończenia operacji, prędkość odczytu i zapisu, ilość pozostałych przebiegów oraz to co najważniejsze, ilość wykrytych błędów.


Przykład testowania nośnika

Podpinamy wymienny nośnik magazynujący (pendrive USB, kartę pamięci w czytniku kart a nie w telefonie, aparacie itp.).

  1. Uruchamiamy aplikację «Check Flash».
  2. Jeśli w sekcji «Drive» nośnik nie został wykryty, klikamy ikonę odświeżania.
  3. Wybieramy typ dostępu (Access type).
  4. Wybieramy typ akcji (Action type) oraz określamy długość testu (warunek zakończenia testu).
  5. Po zdefiniowaniu wszystkich opcji klikamy Start.

Przebieg procesu diagnostycznego możemy na bieżąco obserwować w prawej części okna, na zakładce Drive map.

Po zakończeniu testu otrzymamy raport (zakładka Log).

 

Link do pobrania programu Check Flash na Softpedia

https://www.softpedia.com/get/System/Boot-Manager-Disk/Check-Flash.shtml

 


Szczegółowe informacje dotyczące naprawy pamięci i dysków flash,
odzyskiwania danych z dysków i kart oraz
podstaw fotografii analogowej i cyfrowej
dostępne są na szkoleniach on-line lub zajęciach w szkole.
Link do strony ze szkoleniami

 


Komentarze